Wat moet je weten over calciummetabolisme?

Toen er meer bemoedigend bot werd afgezet en de pyorrhea-zakken zwaarder werden, veranderden de algehele omstandigheden en vooruitzichten opmerkelijk. De verrassing was de hoeveelheid systemische lichaamsveranderingen die bleken te gebeuren. Daaronder waren de aanzienlijke hoeveelheid botabsorptie; het al dan niet optreden van cariës (gaatjes); veranderingen in het urinezuurgehalte; en bovendien veranderingen in het bloed en speeksel van het ionische calciumgehalte en het ureumstikstofgehalte.

Eens kijken...

Het werd ook duidelijk dat de aan- of afwezigheid van tandvleesontstekingen rechtstreeks verband hield met het calciummetabolisme van de patiënt. Wanneer de ionische hoeveelheid calcium in het bloed groter was dan normaal, hadden het tandvlees en het bot de neiging om gemakkelijker te worden verbruikt in de aanwezigheid van irritatie. At exactly the exact same time, studies of saliva demonstrated it to be more alkaline than normal when periodontal disease was active. Another huge surprise happened when the contents of the pus pockets were found to be quite alkaline, having a pH wel 7,7, terwijl tandartsen aannemen dat het zuur is.

Je zou denken dat als tanden die aangetast zijn door parodontitis worden getrokken, er problemen zijn met herstel. Aan de andere kant bleken de gevallen die gekenmerkt werden door de vorming van het dichte bot van condenserende osteïtis onder de conclusie van de tandwortel pijnlijk te zijn, ze werden langzaam behandeld, ze ontwikkelden bloedstolsels die gemakkelijk afbraken en veel van deze gevallen ontwikkelden de gevreesde droge kom.

Houd in geest

Uit een analyse van het speeksel van deze patiënten bleek dat het minder alkalisch was en het bloed minder ionisch calcium bevatte. Het moet nu duidelijk zijn dat de genoemde gevallen twee verschillende soorten individuen betreffen. Dit werd nog dramatischer toen twee unieke soorten extractieholtes onder een microscoop werden geanalyseerd. Ook hier bleek het verschil zo zeker dat het diagnostische waarde had. De holtes van tanden die geëxtraheerd waren als gevolg van pyorrhea bleken voornamelijk polymorfonucleaire witte bloedcellen te bevatten die verschillende kwabben gebruikten.

Onder de microscoop waren veel granules (granulocyten) te zien en deze cellen vertoonden snelle bewegingen. Men heeft gezien dat de witte bloedcellen hun werk deden door de ziektekiemen op te slokken en dat slechts enkele van deze organismen ontsnapten. Zakken van tanden die geëxtraheerd waren voor worteleinde-infecties waarbij condenserende osteïtis aanwezig was, hadden slechts een paar witte bloedcellen (leukocyten) en granules, maar enorme aantallen organismen uit deze cellen.

Conclusie

Deze onderzoeken toonden aan dat naarmate de alkaliteit daalde, het ionisch calciumgehalte steeg. Dergelijke gevallen gingen gepaard met acute ontstekingsreacties op irritatiebrokers met afbraak van tandvleesaanhechtingen en absorptie van alveolair bot. Tandartsen beschouwden pyorrhea voornamelijk als een besmettelijke ziekte ten tijde van de Price-studies, en velen doen dat nog steeds. Je ziet aan de gegevens dat, hoewel bacteriën worden gevonden, is pyorroe niet het gevolg van een bepaalde infectie maar in plaats daarvan gaat het om bepaalde systemische lichaamskwalen. De factoren blijken verband te houden met de specifieke vatbaarheid en biologische overerving van een individu; dat wil zeggen dat ze op een heel specifieke manier verbonden zijn met je eigen biologische afweer en het vermogen van je immuunsysteem.