Als je glimlach je beter doet voelen, zou een permanente frons je dan... of depressief? Wie heeft nog nooit een vriend gehad die vroeg: "Gaat het? Je lijkt moe of gestrest", zelfs als je je uiterste best doet om "normaal te lijken"? Het is duidelijk dat je "je hart op je mouw draagt" zodat de hele wereld het kan zien, hoe kunstig je pogingen om het te verbergen ook lijken.

Laten we het begrijpen

Deze en andere psychoanalytische rariteiten beginnen hun weg te vinden naar de mainstream lichaamsfoto-industrie, waar de look-good-feel-good generatie "kuren" nodig heeft voor het ouder lijken en de psychologische bagage die rondslingert om onze levenservaringen te laten zien. Zoals elk individu voorbij hun gladde huid adolescente jaren, kijk je in een spiegel en krijg je rimpels terug, verslapte wangen, fronsrimpels, kraaienpootjes lijnen rond je vermindering van vorm en volume van de lippen, ingevallen wangen en vreemde vetophopingen in het gezicht.

Botox Depressietherapie - De nieuwe man in de straat van de psychoanalytici. Verdriet kan geleidelijk overgaan in een stabiele melancholie die het slachtoffer in de fauteuil van de psychiater kan doen belanden, naast het gebruik van antidepressiva. Aan de andere kant van het emotionele spectrum blijkt het stralende gezicht van een lachend persoon een cascade van "gelukshormonen" in het brein teweeg te brengen, zoals die een gemeten toename hebben laten zien precies op het moment dat er gelachen wordt.

Hormonale factor

Op dit delicate kruispunt tussen hormonen in de hersenen en fysieke verschijningen komt dus het concept van Botox depressietherapie en wat het aantoonbaar doet. Een van de populairste cosmetische procedures om facial muscles and so reduce frown lines and the drooping sad hang- Uit deze gezichtstransformatie blijkt dat Botox een geheim leven leidt als mogelijk effectief middel in de strijd tegen depressie.

Hoe? Door de gezichtsspieren subtiel te veranderen en te ontspannen, en fronsrimpels en diepere plooien in de huid die ontstaan door jarenlang gespannen spieren en gebruik vrijwel volledig te elimineren. De Nuts And Bolts Theorie Onthuld - Verander Je Uiterlijk En Verander Je Mentale Toestand. Verdriet en melancholie, hoewel waarneembaar in de uiterlijke verschijning van een individu, is een psychologisch fenomeen dat behandeld kan worden met medicijnen en behandelingen gericht op de geest.

Denk aan

Verrassende recente onderzoeksresultaten tonen echter aan dat een rimpelverwijderende behandeling van het gezicht met Botox niet alleen de "permanente frons" vermindert, maar ook meetbaar leidt tot een verbetering van de emotionele stemming van deze patiënten. Hier is de logische redenering van het lichaam. Als de geest een stemming en "look" kan creëren, dan is het lichaam in staat om een "look" te creëren om een "mood" te kunnen creëren.

Gezichtsspieren kunnen de stemming mogelijk net zo goed controleren als de hersenen dat kunnen. Effectiever dan antidepressiva? Nogmaals, de lichaam-geest matrix toont aan dat het steeds ingewikkelder wordt en dat simplistische concepten niet alle invloedsfactoren meenemen. Dit lijkt misschien absurd en contra-intuïtief. Beschouw het als het equivalent van stoppen met door lichamelijke symptomen te verhelpen, zoals het stoppen van rode ogen of niezen, in plaats van je te richten op een verzwakt of het voorkomen van blootstelling aan allergenen.

Slotopmerking

Klinkt gek, maar tests met Botox leidden tot een verlaging van de depressie met een snelheid die bijna twee keer zo groot is als die van voorgeschreven anti-depressiva. Er gebeurt iets, en dat "iets" ligt in de gezichtsspieren en hoe zij met de hersenen samenwerken om onze stemmingen mede te produceren. Vergelijkbare resultaten voor mensen met Mobius verlamming. Is dit excentriek of zijn hints van het fenomeen al bekend? Het blijkt dat bij een zeldzame vorm van gezichtsverlamming, het Mobius syndroom genaamd, slachtoffers bij wie het gezicht niet kan buigen en verdergaan, veel lagere psychologische antwoorden vertonen op allerlei alledaagse gebeurtenissen. In de psychoanalytische literatuur zijn gevallen te vinden waarin beroepsacteurs en -actrices nu tijdelijk van stemming veranderen door het voortdurend uitbeelden van ongelukkige functiepersonages. De artiesten verlaten het toneel, maar door de voortdurende viscerale spanning van het uitbeelden van wanhoop, eindigen ze met het "absorberen" van hun functie in die mate dat hun leven zich begint te vullen met droefheid en depressie.